In mijn loopbaan heb ik uiteraard interessante en spannende situaties meegemaakt, die voor mij tot lering leidden en welke ervaring ik graag inzet voor de volgende generatie bestuurders en zorgverleners. 

Ik ben ervan overtuigd dat zorgverleners, hun patiënten en bestuurders allen profiteren van een open houding, een goed begrip van – voor de patiënt waardevolle – uitkomsten en een realistisch bewustzijn van zorgprocessen en de daaraan gekoppelde kosten. Dit resulteert in betere prestaties met grotere betrokkenheid en gezondere financiën.

 

obstakels overwinnen

 

Een aantal jaar geleden ben ik tot de conclusie gekomen dat er vier obstakels zijn in de gezondheidszorg, die geslecht moeten worden, wil de gezondheidszorg tot een hoger niveau geraken.

Die obstakels, die overigens ook voor andere omgevingen lijken te gelden, zijn:

• we denken korte termijn,
• we hebben het vooral over structuur, macht en geld,
• we draaien om de patiënt heen, 
• de bevlogene, de geïnspireerde raakt gefrustreerd en haakt af.

Door mijn ervaringen heb ik geleerd dat, om succes te hebben, het belangrijk is dat zorgverleners een goed begrip hebben van de impact van hun inzet op langere termijn en ze zich daarbij laten leiden door wat echt van waarde is voor de eigen patiënten (klanten-studenten-consumenten). Dus geen focus op bijv. groei van het aantal verrichtingen maar op de effecten van die verrichtingen op de patiënten.

Het dient in de hoofden en handelingen van de zorgverleners altijd primair te gaan over de “inhoud”, over wat van belang is voor de patiënten, en niet over structuur, geld, macht of verhoudingen. Vanuit de waarneming dat op kwaliteit altijd (markt-) vraag volgt, dient het gesprek over middelen-verdeling, en structuur-inrichting volgend te zijn op het vaststellen van de beoogde kwaliteit. 

Door de patiënten te betrekken bij hun eigen diagnostiek, behandeling en nazorg wordt waarde toegevoegd aan die “inhoud” en een gezamenlijk gevoel van eigenaarschap gecreëerd. 

Om als zorgverleners te excelleren en op langere termijn impact te hebben is continue vergaren van goede actuele kennis van die eigen patiënten noodzakelijk en is het cruciaal met hen de langere termijn ambities te formuleren en na te streven. Betrokken en geïnspireerde mensen op alle niveaus maken het mogelijk om zulke gezamenlijke ambities te realiseren. 

toezichthouden

 

Bij toezicht houden op een non-profit organisatie gaat het, vind ik, primair om de impact van de inspanningen en prestaties van de organisatie voor de klanten en de samenleving. Daarbij helpen klant-specifieke vragen als:

• Wat weten we van de klanten? Wat zijn hun verwachtingen; nu en morgen?
• Zijn we klantgericht, of eerder medewerker-, of logistiek-gericht?
• Zijn we klantvriendelijk in onze bejegening (voor de klant als bezoeker, als patiënt (bij polikliniek, kortdurende of langdurende behandeling)
• Zijn we goed en snel bereikbaar – beschikbaar (gebouwen, telefonisch, internet, gehandicapten)?
• Betrekken we de klant bij het beleid?

Daarnaast is de impact van de instelling op de lokale – regionale samenleving van belang. Daarbij helpen vragen als:

• Hoe zijn onze regionale (samenwerking)prestaties en welke wederzijdse verwachtingen zijn er?
• Welke benchmarks (regio – nationaal) hanteren we?
• Volgen we de door de overheid gedicteerde codes en prestaties?
• Hoe leggen we intern en extern verantwoording af over onze prestaties?
• Zijn we transparant over ons functioneren?
• Hoe duurzaam zijn onze diensten?

adviseren, leren, modereren

 

Adviseren van mensen met een leidinggevende verantwoordelijkheid is een vorm van (laten) leren. Iemand wil iets veranderen, zoekt naar wegen om dat te bereiken en wil daar raad over. En soms ook wat hulp. Modereren kan helpen om een positieve interactie tussen mensen te stimuleren, en discussies professioneel en gestructureerd te laten verlopen. De rol van de moderator kan die van een mediator zijn. Uitgaande van een gewenst eindresultaat kan hij de deelnemers uitdagen om zelf actief met elkaar mee te denken en een oplossing te vinden. Geen oplossingen aandragen, maar doorvragen en uiteraard zonder partij te kiezen.